GPS

Opis

Kunów leży w Kotlinie Sądeckiej, u podnóża Beskidu Niskiego.

Wieś Kunów była częścią książęcego a potem królewskiego klucza w skład którego wchodziła Falkowa, Jamnica i Kamionka.
W roku 1418 dzierżawcą klucza był Mikołaj Starzec.

Rejestr poborowy z roku 1581 stwierdzał, że w kluczu w skład, którego wchodził Kunów, Falkowa, Jamnica i Kamionka były dwie części: część królewska z folwarkiem, 10 łanami kmiecymi, 1 komornikiem z bydłem i 2 komorników bez bydła. W części należącej do rajców Nowego Sącza, był folwark sołtysi, 2 łany kmiece i 1 zagrodnik bez roli. Kolejny rejestr z roku 1629 potwierdzał powyższy stan prawno – własnościowy, z tym, że w części królewskiej było 3 komorników bez bydła, a w części rajców sądeckich 1 łana było pustego. Rejestr z 1680 roku potwierdza dane z rejestru z 1629 roku, ale sołectwo w Falkowej należało już do klasztoru norbertanek w Nowym Sączu. Lustracja królewszczyzn z roku 1765 wspomina, że we wsi było 4 poddanych, którzy albo obrabiali pańszczyznę albo płacili tylko czynsz.

Po roku 1785 wieś znalazła się w wykazie austriackich dóbr kameralnych i wraz z wioskami klucza została wystawiona na licytację i w roku 1829 trafiła w ręce Ignacego hrabiego Brunickiego. W rękach Brunickich wieś pozostawała do końca XIX wieku.

Do roku 1974 Kunów należał do gromady Zawada.

Źródło:

1. Włodzimierz Chorązki, Heraldyka Gminy Chełmiec. Opracowanie historyczno - heraldyczne, Kraków grudzień 2003.